Trí fhadhb thromchúiseacha de bharr fógráin a cuireadh faoi "cuimilteoir" cairr

Ní maith le haon duine fógraí annoying. Tá sé an-chorrúil nuair a léirítear é féin i bhfoirm gach cineál greamáin, bróisiúir, bileoga agus “cártaí gnó” eile a d’fhág duine anaithnid ar eitleáin agus scáintí an chomhlachta, agus faoi lanna cuimilteora do charr. . De réir na saineolaithe ar thairseach AvtoVzglyad, b’fhéidir nach mbeadh an “turscar” sin chomh neamhdhíobhálach agus a fheictear ar an gcéad amharc.

Cuirfimid tús leis an gcás is míthaitneamhach, agus b'fhéidir gurb é an chéad ghníomh de ná cuma píosa páipéir eachtrach ar an gcarr. D'fhéadfadh sé a bheith ina phaimfléad fógraíochta do chuideachta seachadta bia, nigh gluaisteán, "a osclaíodh le déanaí sa chomharsanacht." Nó go simplí - nóta “ceannóidh muid do charr”, greamaithe sa doras nó sa sliotán ar “burdock” an scátháin taobh.

B’fhéidir nach bhfuil i nóta ach nóta. Ach is rudaí neamhdhíobhálach den sórt sin go beacht a úsáideann na hionsaitheoirí a bhíonn ag trádáil i ngluaisteán daoine eile a ghoid nó a dhíchóimeáil díreach ag an charrchlós. Mar sin faigheann siad amach an bhfuil an t-úinéir ag faire ar a mhaoin shochorraithe nó nach bhfuil aird á tabhairt air. Sa chéad chás, déanfaidh úinéir na feithicle an páipéar "tástála" a bhrath go tapa agus é a bhaint láithreach.

Agus nuair a fhanann “marcóir” den sórt sin gan teagmháil le fada go leor, bíonn sé soiléir don ionsaitheoir nach minic a chaitheann úinéir an ghluaisteáin am dá “shlogtha” agus is féidir leat aon rud a dhéanamh leis gan mórán riosca - ní dhéanfaidh an t-úinéir. faigh amach go luath.

Baineann núis i bhfad níos lú tubaisteach a bhaineann le táirgí fógraíochta “ceangailte” leis an gcarr le sábháilteacht na spéaclaí. Is minic a fhágann dáileoirí an "maith" seo bileoga don tiománaí, ag brú na lanna cuimilteora i gcoinne an "windshield". Nó greamaigh iad idir an taobh-ghloine agus a séala.

Nuair a bhíonn an carr ina sheasamh ar feadh roinnt laethanta le “bronntanas” den sórt sin, féadann sruthanna aeir deannaigh agus gaineamh mín ón mbóthar a chur faoi deara go mall. Go háirithe nuair a bhíonn an aimsir tirim agus gaofar.

Tar éis sin, tagann úinéir an ghluaisteáin agus, gan aird a thabhairt ar an bpáipéar, casann sé na cuimleoirí nó osclaíonn sé an fhuinneog. Ag an am céanna, tá an gaineamh faoin leabhrán fógraíochta ag cromadh ar dhromchla na gloine, rud a fhágann scratches "álainn" air ...

Go háirithe, tagann fógróirí cumasacha go háirithe aníos ar bhealaí níos gruama chun eolas faoina gcuid seirbhísí a shleamhnú isteach i do shúile. Díreach píosa páipéir, arna bhrú faoin "dorsaí", is féidir leis an tiománaí é a chaitheamh go héasca gan fiú é a léamh. Agus chun go mbeadh sé cinnte, le ráthaíocht, eolas a fháil ar thairiscintí tráchtála brabúsacha fiáin, ba cheart an meán fógraíochta a ghreamú de ghloine an ghluaisteáin, dar le margaitheoirí den sórt sin. Agus níos láidre - ionas go mbeidh an cliant ionchasach am a ionsú i gceart ar an "teachtaireacht" dírithe air.

Is saintréith é nach dtuigeann na "geniuses" ó fhógraíocht, a tháinig suas leis an smaoineamh a gcuid bróisiúir vile a ghreamú ar ghluaisteáin neamhchiontach tiománaithe, rud simplí amháin. Ní cheannóidh an chuid is mó díobh siúd a bhí cráite uair amháin tríd an gliú a ghlanadh de chorp a "fáinleoga", ar chúiseanna prionsabail amháin, rud ar bith ón té a raibh an locht air dul ar ais, ag baint rianta fógraíochta as a mhaoin.